50 lat Teatru STU – Jubileuszowe wyznania

Tadeusz Smolicki – Wspomnienie z lat 1971-75. Rysunek wykonany na 25-lecie Teatru STU.
Tadeusz Smolicki – Wspomnienie z lat 1971-75. Rysunek wykonany na 25-lecie Teatru STU.

„Żeby dobrze rozumieć czyjeś pięćdziesięciolecie, trzeba mieć co najmniej lat …siedemdziesiąt. To uprawnia mnie to wyznań historycznych tego wieczoru, jaki obecni tu dwudziestolatkowie obchodzić będą mogli za równe lat pięćdziesiąt . Moje wspomnienie zajmuje trzy ważne dla mnie karty pamięci.

 Karta pierwsza – to postać Ojca Dyrektora, współzałożyciela Teatru STU – taką skrótową nazwą przeszła do historii teatru grupa, której droga do zawodowstwa wiodła od  rewolucji, jakiej dokonała w światowym ruchu teatru niezależnego. Krzysztof Jasiński to nie tylko wypróbowany druh, to także bohater wielu moich publikacji oraz dokumentów filmowych i telewizyjnych. Przynajmniej trzy z nich, z trzech dekad historii jego Teatru, mówią wszystko swoimi tytułami: Żyć jak Krzysztof (1977), Kłopoty z Jasińskim (1980), Jasiński, Kantor i… głębsze znaczenie (1990). Bardzo prywatnie rok 2016 uznaję rokiem Krzysztofa Jasińskiego. Namawiam usilnie do tego całe teatralne środowisko, nie tylko dlatego, że jako człowiek teatralnej branży podziwiam   hart ducha i niezłomność artystycznego trwania mojego Przyjaciela. Po prostu – tacy zdolni ludzie i  odważni artyści to są najlepsze światowe wizytówki Polski.”
Krzysztof Miklaszewski
Całość artykułu „Jubileuszowe wyznania”
w Scenie 2 (86) 2016

Ta strona używa plików cookie, aby poprawić przyjazność dla użytkownika. Użytkownik wyraża zgodę na dalsze korzystanie ze strony internetowej.

Polityka prywatności