Mądzik, Malak – Herbert w nowym numerze „Sceny”

            Scena 3-4 (103/104) 2020Ukazała się  nowa „Scena” (2020 nr 3/4). Numer otwiera dział 50 lat –  Leszek Mądzik i Scena Plastyczna KUL; w nim szkic Lecha Śliwonika o jubilacie Małomówna, cicha sława oraz Wdzięczność, tekst wystąpienia Mądzika na jubileuszowej uroczystości, która odbyła się we wrześniu 2020. Drugą godną szczególnej uwagi pozycję numeru stanowi obszerny dział Listy: Tadeusz Malak – Zbigniew Herbert. Jest to wybór – obejmujący lata 1960 – 1961 – korespondencji dwóch twórców; Malak wystawiał wtedy w Teatrze Rapsodycznym Drugi pokój. Tekst wprowadzający napisał Lech Śliwonik (Kazał mi powiedzieć…), sylwetki autorów listów nakreślili Katarzyna Flader-Rzeszowska (Tadeusz Malak. Uwiedziony poezją) oraz Krzysztof Mrowcewicz (Okruchy poety). 

            Są w tej „Scenie” materiały, które w przyszłości zapewne będą cennym źródłem dla badaczy życia kulturalnego  w okresie pandemii. Zwłaszcza Kronika czasu zarazy –  opis walki o przeprowadzenie dwóch corocznych imprez ruchu amatorskiego: kolejnej edycji Sejmików Wiejskich Zespołów Teatralnych oraz 65. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego (tu dopełnieniem jest sprawozdanie z finałowego turnieju w Ostrołęce). W tym kręgu mieści się też tekst o amatorskim festiwalu teatralnym  w Stalowej Woli.  Ponadto w numerze stałe pozycje  – felieton Wacława Oszajcy, relacja Elżbiety Pasteckiej  z premier baletowych (teraz w Teatrze Wielkim), noty o sprawach i zdarzeniach bieżących.

            „Scenę” można kupić w salonach Empik; sprzedaż wysyłkowa – kontakt
z wydawcą tutaj

 

Nie ma jednego języka teatralnego – z Jerzym Radziwiłowiczem rozmawia Lech Śliwonik

Jerzy Radziwiłowicz w rozmowie z Lechem Śliwonikiem – Teatr Polski w Warszawie. Fot. Krzysztof Buczek.
Jerzy Radziwiłowicz w rozmowie z Lechem Śliwonikiem – Teatr Polski w Warszawie. Fot. Krzysztof Buczek.

Lech Śliwonik: Salon Poezji – koncert laureatów Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego w Teatrze Polskim ma już swoją tradycję: odbywa się w tym roku ósmy raz. Również tradycyjne jest otwarcie koncertu – zaczyna się od rozmowy z artystą sceny. Oczywiście, zależy nam na tym, by to był aktor wybitny, ale równe znaczenie ma fakt młodzieńczego związku artysty z Konkursem, bądź szerzej – z ruchem recytatorskim. Suma tych dwóch „kryteriów” jest ważna dla uczestników Salonu i w ogólności dla uczestników ruchu żywego słowa. Dla myślących o aktorstwie, jest potwierdzeniem ich wiary w sens udziału w Konkursie, utwierdza w nadziei,że to może być początek drogi na scenę. Czytaj dalej „Nie ma jednego języka teatralnego – z Jerzym Radziwiłowiczem rozmawia Lech Śliwonik”

Entropia kontrolowana czyli pieśń o człowieku – o 25. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part.

Ostatnie Dni Ludzkości, Fot. Douglas Robertson
Ostatnie Dni Ludzkości, Fot. Douglas Robertson

„Co roku wydaje mi się, że już nie zdołam zrealizować kolejnego festiwalu, że nie będę miał na to siły. Jego organizacja zawsze kosztuje
mnie ogrom energii, czasu, poświęcenia. A jednak wciąż to robię. Bo warto.” – powiedział mi Marcin Herich, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part, po zakończeniu jego 25. edycji. Od 1994 roku Herich zamienia Katowice na kilka dni w performatywny labirynt, w którym spotykają się z widzami artyści z różnych zakątków świata, anektując instytucje oraz przestrzeń na ulicach miasta. Są dwa warunki zaistnienia płaszczyzny spotkania – odrzucenie potocznego doświadczania sztuki oraz uważność i wrażliwość wobec Innego.

Les images disparaissent. Bilder verschwinden. Obrazy znikają.

     Jubileuszowa edycja festiwalu rozpoczęła się fantastycznym koncertem brytyjskiej formacji The Tiger Lilies. Charakterystyczny, ochrypły falset lidera zespołu, Martyna Jacques’a, przy akompaniamencie niezwykłego instrumentarium, wypełnił wnętrze przepełnionego widzami katowickiego kinoteatru Rialto opowieściami o życiu w półświatku, pełnym smutku, okrucieństw i uzależnień. Czytaj dalej „Entropia kontrolowana czyli pieśń o człowieku – o 25. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part.”

Scena 3-4 (99/100) 2019

Scena 3-4 (99/100) 2019
Scena 3-4 (99/100) 2019

W kręgu słowa
Nie ma jednego języka teatralnego
– z Jerzym Radziwiłowiczem rozmawia Lech Śliwonik

Ziemia i niebo

Wacław Oszajca  – Pierwsze jest pierwsze  

Festiwale

Aneta Zasucha – Entropia kontrolowana
czyli pieśń o człowieku (Festiwal A Part)
Anna Radulska-Cieliczko – Pierwszy Krzyk
(V Festiwal Debiutantów Pierwszy Kontakt)

Czytaj dalej „Scena 3-4 (99/100) 2019”

Degenerowanie teatru

„Spektakl stawia pytanie o tożsamość męskości, w całej swojej rozciągłości obejmując obszary zarówno hetero – jak i nieheteronormatywne.” – informuje na stronie internetowej poznański Teatr Polski o wystawionych w marcu Ślubach panieńskich. Ściśle mówiąc, a na tym chyba Teatrowi zależy, premiera miała miejsce 8 marca – w dniu, w którym dawniej obchodzono Święto Kobiet (dawniej, bo jest podejrzenie, iż ustanowienie tego święta służyło utrwalaniu heteronormatywnych reguł w życiu społecznym). Z cytowanego źródła, dowiemy się jeszcze, że przedstawienie: „…jest próbą uruchomienia innej narracji (…) w dialogu między mężczyznami a dyskursem feministycznym”. Ponieważ cały tekst utrzymany jest w stylistyce bełkotliwej, nowo-mownej „narracji”, znikomy z niego pożytek dla ewentualnie zainteresowanego produktem. No, ale od czego krytyka teatralna – wortale, portale i dziesiątki bla-ble-ble-blogerów. Szybko pojawiła się recenzja (teatralny.pl wroclaw). Czytaj dalej „Degenerowanie teatru”

Ta strona używa plików cookie, aby poprawić przyjazność dla użytkownika. Użytkownik wyraża zgodę na dalsze korzystanie ze strony internetowej.

Polityka prywatności