Kategoria: Scena 2019

Lech Śliwonik: Salon Poezji – koncert laureatów Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego w Teatrze Polskim ma już swoją tradycję: odbywa się w tym roku ósmy raz. Również tradycyjne jest otwarcie koncertu – zaczyna się od rozmowy z artystą sceny. Oczywiście, zależy nam na tym, by to był aktor wybitny, ale równe znaczenie ma fakt młodzieńczego związku artysty z Konkursem, bądź szerzej – z ruchem recytatorskim. Suma tych dwóch „kryteriów” jest ważna dla uczestników Salonu i w ogólności dla uczestników ruchu żywego słowa. Dla myślących o aktorstwie, jest potwierdzeniem ich wiary w sens udziału w Konkursie, utwierdza w nadziei,że to może być początek drogi na scenę. Czytaj dalej „Nie ma jednego języka teatralnego – z Jerzym Radziwiłowiczem rozmawia Lech Śliwonik”

„Co roku wydaje mi się, że już nie zdołam zrealizować kolejnego festiwalu, że nie będę miał na to siły. Jego organizacja zawsze kosztuje
mnie ogrom energii, czasu, poświęcenia. A jednak wciąż to robię. Bo warto.” – powiedział mi Marcin Herich, dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part, po zakończeniu jego 25. edycji. Od 1994 roku Herich zamienia Katowice na kilka dni w performatywny labirynt, w którym spotykają się z widzami artyści z różnych zakątków świata, anektując instytucje oraz przestrzeń na ulicach miasta. Są dwa warunki zaistnienia płaszczyzny spotkania – odrzucenie potocznego doświadczania sztuki oraz uważność i wrażliwość wobec Innego.

Les images disparaissent. Bilder verschwinden. Obrazy znikają.

     Jubileuszowa edycja festiwalu rozpoczęła się fantastycznym koncertem brytyjskiej formacji The Tiger Lilies. Charakterystyczny, ochrypły falset lidera zespołu, Martyna Jacques’a, przy akompaniamencie niezwykłego instrumentarium, wypełnił wnętrze przepełnionego widzami katowickiego kinoteatru Rialto opowieściami o życiu w półświatku, pełnym smutku, okrucieństw i uzależnień. Czytaj dalej „Entropia kontrolowana czyli pieśń o człowieku – o 25. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part.”

Czytaj dalej „Scena 3-4 (99/100) 2019”

„Spektakl stawia pytanie o tożsamość męskości, w całej swojej rozciągłości obejmując obszary zarówno hetero – jak i nieheteronormatywne.” – informuje na stronie internetowej poznański Teatr Polski o wystawionych w marcu Ślubach panieńskich. Ściśle mówiąc, a na tym chyba Teatrowi zależy, premiera miała miejsce 8 marca – w dniu, w którym dawniej obchodzono Święto Kobiet (dawniej, bo jest podejrzenie, iż ustanowienie tego święta służyło utrwalaniu heteronormatywnych reguł w życiu społecznym). Z cytowanego źródła, dowiemy się jeszcze, że przedstawienie: „…jest próbą uruchomienia innej narracji (…) w dialogu między mężczyznami a dyskursem feministycznym”. Ponieważ cały tekst utrzymany jest w stylistyce bełkotliwej, nowo-mownej „narracji”, znikomy z niego pożytek dla ewentualnie zainteresowanego produktem. No, ale od czego krytyka teatralna – wortale, portale i dziesiątki bla-ble-ble-blogerów. Szybko pojawiła się recenzja (teatralny.pl wroclaw). Czytaj dalej „Degenerowanie teatru”